همه چیز درباره نژاد سگ پودل Poodle Dog

پودل سگی چشمگیر، زیبا و مغرور است و به عنوان یکی از باهوش ترین نژادهای جهان شناخته می شود. آنها بسیار آموزش پذیر بوده و تقریباً برای هر کاری که آنها را به عهده گرفته اید مناسب هستند درنتیجه می توانید وظایفی را به آنها محول کنید.

پودل‌ها اگر از نظر جسمی و ذهنی تحریک نشوند، می‌توانند مخرب باشند. اما صاحبان فعالی که می توانند نیازهای سگ خود را برآورده کنند، یک همراه خانواده دوست داشتنی، باهوش، آموزش پذیر و وفادار پیدا خواهند کرد؛ در نتیجه در پشت مدل موی چشمگیر و نگرش سلطنتی، یک سگ خانوادگی مهربان با تاریخ باستانی و استعدادهای فراوان خواهید یافت.

اندازه سگ پودل

پودل در سه اندازه اسباب بازی، مینیاتوری و استاندارد وجود دارد. اینها نژادهای متفاوتی نیستند، فقط اندازه‌های متفاوتی از یک سگ می باشند. پودل اسباب بازی تا 10 اینچ قد و حدود 6 تا 9 پوند وزن دارد. پودل مینیاتوری 11 تا 15 اینچ قد و 15 تا 17 پوند وزن دارد. پودل استاندارد 15 اینچ و بلندتر (معمولاً 22 اینچ) است. وزن نرها بین 45 تا 70 پوند و وزن ماده ها 45 تا 60 پوند است.

شخصیت سگ پودل

باهوش، دوست داشتنی، وفادار و شیطون چهار کلمه ای است که علاقه مندان به پودل معمولاً برای توصیف شخصیت این نژاد استفاده می کنند. پودل علیرغم ظاهر سلطنتی اش،  عاشق بازی کردن است و همیشه برای هر بازی آماده است. او همچنین به مردم علاقه زیادی دارد و مشتاق جلب رضایت می باشد. اگر این ویژگی را با هوش افسانه‌ای او ترکیب کنید، سگی خواهید داشت که بسیار قابل آموزش است. یک پودل خوب که به درستی مورد آموزش قرار گرفته است ، خلق و خوی آرامی دارد، به خصوص اگر برای سوزاندن انرژی طبیعی خود به طور منظم ورزش کند.

پودل از خانه و خانواده خود محافظت می کند و اگر غریبه ها به خانه شما نزدیک شوند، با پارس کردن به شما هشدار و اطلاع می دهد. اگرچه او با خانواده‌اش مهربان است، اما ممکن است مدتی طول بکشد تا با افراد جدید آشنا شود. یکی از ویژگی های بارز پودل هوش اوست. اغلب گفته می شود که او دارای هوشی شبیه به انسان است، هوشمندی شگفت انگیزی که صاحبانش را متحیر می کند.

سلامت سگ پودل

پودل ها به طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، مستعد ابتلا به برخی از بیماری ها می باشند. همه پودل ها به یک یا همه این بیماری ها مبتلا نمی شوند، اما اگر به این نژاد فکر می کنید مهم است که از آنها آگاه باشید.

بیماری آدیسون: این بیماری که به عنوان هیپوآدرنوکورتیکیسم نیز شناخته می شود، وضعیت بسیار جدی ناشی از تولید ناکافی هورمون های آدرنال توسط غده فوق کلیوی است. بیشتر سگ های مبتلا به بیماری آدیسون استفراغ می کنند، اشتهای ضعیفی دارند و بی حال هستند. از آنجایی که این علائم مبهم هستند و می‌توانند با شرایط دیگر اشتباه گرفته شوند، تا زمانی که به مراحل پیشرفته‌تر نرسد، به راحتی می‌توان از آن غافل شد. علائم شدیدتر زمانی رخ می دهد که سگ استرس داشته باشد یا زمانی که سطح پتاسیم به اندازه ای بالا می رود که در عملکرد قلب اختلال ایجاد می کند و باعث شوک شدید و مرگ می گردد. اگر به آدیسون مشکوک باشید، دامپزشک شما ممکن است یک سری آزمایشات را برای تایید تشخیص انجام دهد.

اتساع معده-ولولوس: معمولاً نفخ نامیده می شود و یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که سگ های بزرگ و با قفسه سینه عمیق مانند پودل، به خصوص اگر با یک وعده غذایی بزرگ در روز تغذیه شوند، سریع غذا بخورند، بعد از غذا حجم زیادی آب بنوشند و یا به شدت ورزش کنند را تحت تأثیر قرار می دهد. نفخ زمانی اتفاق می‌افتد که معده با گاز یا هوا منبسط شده و سپس بپیچد و از آنجایی که سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ برای خلاص شدن از شر هوای اضافی معده نیست، بازگشت طبیعی خون به قلب با مشکل مواجه می شود، فشار خون پایین می آید و سگ دچار شوک می گردد. بدون مراقبت فوری پزشکی، سگ می تواند بمیرد. اگر سگ شما شکم منبسط شده دارد، بزاق بیش از حد ترشح می کند، به نفخ شک کنید. او همچنین ممکن است بی قرار، افسرده، بی حال و ضعیف با ضربان قلب سریع باشد. مهم است که سگ خود را در اسرع وقت نزد دامپزشک ببرید.

بیماری کوشینگ (هیپرآدرنوکورتیکیسم): این وضعیت زمانی رخ می دهد که بدن کورتیزول بیش از حد تولید کند و می تواند به دلیل عدم تعادل هیپوفیز یا غده فوق کلیوی و یا زمانی که سگ دارای کورتیزول بیش از حد ناشی از بیماری های دیگر باشد، رخ دهد. علائم شایع آن نوشیدن بیش از حد و ادرار است.

صرع: یکی از علل شایع تشنج در همه انواع پودل، صرع ایدیوپاتیک است که اغلب ارثی می باشد و می تواند باعث تشنج خفیف یا شدید شود. تشنج ممکن است با رفتار غیرمعمول، مانند دویدن دیوانه‌وار به‌گونه‌ای که در حال تعقیب، تلو تلو خوردن، یا پنهان شدن است، نشان داده شود. مهم است که به یاد داشته باشید که تشنج می تواند به دلیل بسیاری از چیزهای دیگر به جز صرع ایدیوپاتیک، مانند اختلالات متابولیک، بیماری های عفونی که بر مغز تأثیر می گذارد، تومورها، قرار گرفتن در معرض سموم، آسیب های شدید سر و موارد دیگر ایجاد شود. بنابراین، اگر پودل شما تشنج داشت، مهم است که فوراً او را برای معاینه نزد دامپزشک ببرید.

دیسپلازی هیپ: زمانی که حفره مفصل ران به خوبی شکل نگرفته باشد یا رباط‌ها به اندازه‌ای شل باشند که به توپ استخوان ران (فمور) اجازه دهد بخشی از راه خارج از حفره ران بلغزد، به آن دیسپلاستیک می‌گویند. دیسپلازی هیپ سگ ارثی است و گاهی اوقات عوامل محیطی نقش زیادی در ایجاد آن دارند. با گذشت زمان، انحطاط مفصل، باعث آرتریت و درد، حتی لنگیدن می شود. اضافه وزن، ورزش بیش از حد یا طولانی مدت قبل از بلوغ، سرعت رشد سریع و رژیم های غذایی پر کالری یا مکمل می تواند در ایجاد دیسپلازی هیپ سگ نقش داشته باشد. مراقبت های دامپزشکی شامل مکمل های غذایی، دارو و در برخی موارد جراحی است.

کم کاری تیروئید: کم کاری تیروئید ناشی از کم کاری غده تیروئید است. تصور می شود که مسبب شرایطی مانند صرع، ریزش مو، چاقی، بی حالی، هایپرپیگمانتاسیون، پیودرما و سایر بیماری های پوستی باشد.

بیماری Legg-Perthes: این بیماری دیگری است که مفصل ران را درگیر می کند. بسیاری از نژادهای اسباب بازی مستعد ابتلا به این بیماری هستند. هنگامی که پودل شما Legg-perthes دارد، خون رسانی به سر استخوان ران (استخوان بزرگ ساق پا) کاهش می‌یابد و سر استخوان ران که به لگن متصل می‌شود شروع به متلاشی شدن می‌کند. معمولاً اولین علائم لگ پرتز، لنگیدن و آتروفی عضله ساق پا، زمانی رخ می دهد که توله سگ ها 4 تا 6 ماهه باشند. این عارضه را می توان با جراحی برای بریدن استخوان ران بیمار به گونه ای که دیگر به لگن متصل نشود، اصلاح کرد. بافت اسکار حاصل از جراحی یک مفصل کاذب ایجاد می کند و توله سگ معمولاً بدون درد است.

لوکساسیون کشکک زانو: لوکساسیون به معنای دررفتگی یک قسمت آناتومیک (به عنوان استخوان در مفصل) است. لوکساسیون کشکک زمانی است که مفصل زانو (اغلب پای عقبی) به داخل و خارج از جای خود می لغزد و باعث درد می شود. این می تواند فلج کننده باشد، اما بسیاری از سگ ها با این وضعیت زندگی نسبتاً عادی دارند.

آتروفی پیشرونده شبکیه PRA :(PRA) خانواده ای از بیماری های چشمی است که با زوال تدریجی شبکیه همراه است. در اوایل بیماری، سگ‌های مبتلا دچار شب کوری می‌شوند. با پیشرفت بیماری، در طول روز بینایی خود را از دست می دهند. بسیاری از سگ‌های آسیب‌دیده تا زمانی که محیط اطراف یکسان می‌ماند، به خوبی با محدودیت یا از دست دادن بینایی خود سازگار می‌شوند.

هیپوپلازی عصب بینایی: این وضعیت یک نارسایی مادرزادی در صورت ایجاد عصب بینایی است و باعث کوری و پاسخ غیر طبیعی مردمک در چشم آسیب دیده می شود.

آدنیت سباسه SA : (SA) یک مشکل جدی در پودل ها، به ویژه پودل های استاندارد است. تخمین زده می شود که 50 درصد از تمام پودل های استاندارد ناقل یا مبتلا هستند. تشخیص این بیماری ژنتیکی دشوار است و اغلب با کم کاری تیروئید، آلرژی یا سایر شرایط اشتباه گرفته می شود. هنگامی که سگی به SA مبتلا می شود، غدد چربی پوست به دلایل نامعلومی ملتهب شده و در نهایت از بین می روند. این غدد به طور معمول سبوم تولید می کنند، ترشح چربی که به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک می کند. معمولاً اولین بار زمانی که سگ بین 1 تا 5 سال سن دارد متوجه این بیماری می شود. سگ های مبتلا به طور معمول دارای پوست خشک و پوسته پوسته با ریزش مو در بالای سر، گردن و پشت هستند. سگ هایی که به شدت آسیب دیده اند ممکن است پوست ضخیم و بوی نامطبوع همراه با عفونت های پوستی ثانویه داشته باشند. در صورت مشکوک بودن به SA، دامپزشک شما بیوپسی از پوست را انجام خواهد داد.

بیماری فون ویلبراند: این یک اختلال خونی ارثی می باشد که با توانایی لخته شدن خون تداخل دارد. علامت اصلی خونریزی بیش از حد پس از جراحت یا جراحی و سایر علائم آن شامل خونریزی از بینی، خونریزی لثه یا خونریزی در معده یا روده است. هیچ درمانی به خصوصی برای آن وجود ندارد و تزریق خون از خون سگ های عادی در حال حاضر تنها راه درمان آن می باشد. تحقیقات برای درمان های جدید از جمله دارو در حال انجام است. بیشتر سگ های مبتلا به بیماری فون ویلبراند می توانند زندگی عادی داشته باشند.

مراقبت از سگ پودل

پودل ها در هر نوع خانه ای، از آپارتمان گرفته تا املاک، به شرطی که ورزش منظم و همراهی انسانی فراوانی داشته باشند، به خوبی رفتار می کنند. آنها، به ویژه پودل های کوچک اسباب بازی و مینیاتوری، ترجیح می دهند در داخل خانه با خانواده زندگی کنند.

این نژاد باهوش به سرعت یاد می گیرد، اما صاحبان آن باید مراقب باشند چرا که آموزش دادن عادات بد به پودل به همان اندازه آسان است که عادت های خوب را به او بیاموزید، بنابراین اگر تازه با سگ ها آشنا شده اید، در یک کلاس اطاعت با یک مربی ماهر ثبت نام کنید. . این برای پودل های اسباب بازی و مینیاتوری نیز صدق می کند. بسیاری از صاحبان سگ های کوچک آموزش را نادیده می گیرند در نتیجه با یک سگ بد رفتار مواجه می شوند.

تغذیه سگ پودل

مقدار توصیه شده روزانه: استاندارد، 1.5 تا 3 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا، در دو وعده، مینیاتور، 3/4 تا 1 فنجان؛ اسباب بازی، 1/4 تا 1/2 فنجان.

اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می خورد به اندازه، سن، هیکل، متابولیسم و سطح فعالیت او بستگی دارد و همه آنها به یک مقدار غذا نیاز ندارند. کیفیت غذای سگی که خریداری می کنید نیز باعث ایجاد تفاوت می شود. هر چه غذای سگ بهتر باشد، تمایل بیشتری نسبت به آن دارد. مانند هر نژاد دیگری، سگ پودل اگر بیش از حد غذا بخورد، وزنش افزایش یافته و می تواند باعث بروز مشکلات مفصلی و سایر مشکلات سلامتی گردد. درنتیجه، غذاها را محدود کنید، او را فعال نگه دارید، و به جای اینکه غذا را همیشه در دسترس بگذارید، در چند وعده غذایی تقسیم کنید. پودل خود را با اندازه گیری غذای او و غذا دادن به او دو بار در روز به جای کنار گذاشتن غذا همیشه در فرم خوب نگه دارید و اگر نمی توانید، برای اطلاعات بیشتر در مورد تغذیه پودل خود، دستورالعمل های ما را برای خرید غذای مناسب، غذا دادن به توله سگ و تغذیه سگ بالغ خود دنبال کنید.

رنگ و آرایش خز سگ پودل

پودل نژادی است که ریزش ندارد در نتیجه انتخاب خوبی برای افراد مبتلا به آلرژی است. بسیاری از افراد آلرژیک می توانند سگ پودل را بدون هیچ واکنشی نگهداری کنند. این خز در رنگ های مختلفی از جمله آبی، مشکی، سفید، خاکستری، نقره ای، قهوه ای، قهوه ای، زردآلوی و کرم عرضه می شود. سگ های پودل دارای موها مجعد، سیمی و متراکم هستند ،این بافت منحصر به فرد را می توان کوتاه و مرتب کرد، تراشید و به اشکال مختلف درآورد. پودل ها سگ هایی هستند که نیاز به نگهداری بالا و نظافت منظم هر سه تا شش هفته و گاهی اوقات بیشتر، دارند تا خز آنها در شرایط خوبی باقی بماند.

پودل شما نیاز به شانه زدن روزانه دارد. از آنجایی که موهای پودل‌ها مانند سایر نژادها نمی‌ریزند، موهای شل در خزها جمع شده و تا زمانی که روزانه برس‌کشی نشوند، موها خیلی سریع به هم می‌ریزند.

بسیاری از پودل ها چشم های گریانی دارند که موهای زیر چشم آنها را لکه دار می کند. هر چه خز سگ شما سبک تر باشد، لکه های اشک بیشتر قابل توجه است. برای کاهش لکه، اطراف چشم و صورت را هر روز با دستمال مرطوب حیوان خانگی بدون الکل یا دستمال شستشوی مرطوب شده با آب گرم پاک کنید. حتماً هر هفته گوش‌های پودل خود را از نظر کثیفی، قرمزی یا بوی بدی که می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باشد، چک کرده و آن‌ها را هر هفته با یک پنبه آغشته به گوش پاک‌کن ملایم و متعادل با pH پاک کنید تا از بروز مشکل جلوگیری شود. نژادهایی با گوش های افتاده به دلیل آنکه مجرای گوش تاریک و مرطوب می ماند، مستعد عفونت گوش هستند.

دندان های پودل خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید تا رسوب تارتار و باکتری های موجود در داخل آن از بین برود. اگر می‌خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان پیشگیری کنید، مسواک زدن روزانه حتی بهتر می باشد.

نظافت را به یک تجربه مثبت پر از ستایش و پاداش تبدیل کرده و در بزرگسالی زمینه را برای معاینات آسان دامپزشکی و سایر اقدامات فراهم کنید. در حین اصلاح، زخم، بثورات یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب را روی پوست، بینی، دهان، چشم ها و پاها بررسی کنید. چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشند. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می کند تا مشکلات سلامتی بالقوه را زود تشخیص دهید.

نکات برجسته سگ پودل

اندازه‌های همه‌کاره: پودل‌ها در سه اندازه استاندارد، مینیاتوری و اسباب‌بازی عرضه می‌شوند که گزینه‌هایی را برای موقعیت‌های مختلف زندگی و سبک زندگی ارائه می‌دهند.

هوش: پودل ها به دلیل هوش استثنایی خود مشهور هستند و آنها را به سرعت یادگیرندگان و سگ های بسیار آموزش پذیر تبدیل می کند.

پوشش ضد حساسیت: پوشش مجعد و متراکم آنها ضد حساسیت است که می تواند برای مبتلایان به آلرژی ایده آل باشد.

ظرافت: پودل ها اغلب با ظرافتی همراه هستند که به دلیل ظاهر سلطنتی خود شناخته می شوند.

کار و بازی: آنها سگ های همه کاره ای هستند که در نقش های مختلف، از همراهی و بازی گرفته تا کار و حتی به عنوان سگ شکار، عالی می باشند.

سبک زندگی فعال: پودل ها دارای سطح انرژی بالایی هستند و به ورزش منظم نیاز دارند و برای افراد فعال و خانواده ها عالی هستند.

ماهیت اجتماعی: آنها اجتماعی هستند و اغلب با سایر حیوانات خانگی و مردم به خوبی کنار می آیند و به همین دلیل آنها را به سگ های خانوادگی عالی تبدیل می کند.

طول عمر: با مراقبت مناسب، پودل ها معمولاً از طول عمر طولانی برخوردار هستند که اغلب به 12 تا 15 سال می رسد.

سوالات متداول

• چه چیزی پودل ها را خاص می کند؟

پودل ها بسیار باهوش،چابک و برازنده هستند و به راحتی آموزش داده می شوند. آنها از انواع ورزش های سگ مانند چابکی، اطاعت و ردیابی لذت می برند و در آنها برتری می یابند و همچنین در آزمایشات غواصی در اسکله و شکار رتریور رقابت می کنند.

• چه چیزی یک پودل را خوشحال می کند؟

آنها به دلیل پیوندی که با اعضای خانواده انسانی دارند و ذهن فعالشان، نیازمند محبت، تحریک ذهنی و توجه زیادی هستند. آن‌ها از آن دسته سگ‌هایی نیستند که شما در حیاط خلوت نگهداری می‌کنید و انتظار دارید خودشان را سرگرم کنند. پودل ها نیاز به همراهی و تحریک ذهنی منظم و همچنین ورزش بدنی دارند

• آیا پودل ها دارای ضریب هوشی بالایی هستند؟

پودل ها به دلیل هوش بالا و آموزش پذیری یکی از باهوش ترین نژادهای سگ به حساب می آیند. اعتقاد بر این است که هوش آنها در نتیجه پرورش انتخابی برای صفات خاص و همچنین سابقه آنها به عنوان آبگیرها است.

• آیا پودل ها وفادار هستند؟

پودل ها اغلب به عنوان موجودات هوشیار، باهوش، وفادار، آموزش پذیر، فعال و غریزی توصیف می شوند. آنها سگ های بسیار باهوشی هستند و می توانند دستورات و ترفندها را خیلی سریع یاد بگیرند. پودل ها کاملاً وفادار هستند و معمولاً به سرعت با اعضای خانواده پیوند می خورند.