آشنایی کامل با سگ دوبرمن [شخصیت، بیماری، نظافت و غذا ]

دوبرمن ها یک نژاد بزرگ و قدرتمند هستند که دوست دارند در هر کاری که صاحبانشان انجام می دهند مشارکت داشته باشند. وفاداری و هوش آنها باعث شده است به حیوانات خانگی محبوبی تبدیل شوند، به خصوص که می توانند به خوبی با زندگی های مختلف خانوادگی سازگار گردند.

اگرچه آنها در ابتدا به عنوان سگ های نگهبان پرورش داده شده بودند و اغلب توسط نیروهای مسلح و پلیس برای سگ های کار آموزش داده می شدند، اما با داشتن یک صاحب باتجربه، سگ دوبرمن می تواند به خوبی در زندگی خانوادگی جای گیرد. آنها برای خانواده‌های فعال مناسب هستند و فضای زیادی برای سوزاندن انرژی اضافی و بازی نیاز دارند.

شخصیت سگ دوبرمن

دوبرمن سگی است که نیاز به فعالیت ذهنی و بدنی دارد و در اوایل معاشرت با سایر سگ ها، حیوانات خانگی و کودکان، می تواند یک حیوان خانگی خوب برای خانواده باشد. وفادار بودن و مهربان بودن این سگ ها مطمئنا از خانه محافظت می کند.

آنها اغلب تمایل دارند “سگ یک مرد” باشند و معمولا” بیشتر به یک نفر در خانواده تعلق دارند تا کل خانواده. دوبرمن ها اغلب به غریبه ها – انسان و سگ – مشکوک هستند. با توجه به اندازه، قدرت و سطح فعالیت وهمچنین تمایلات نگهبانی که دارند، آنها برای افراد بی تجربه یا برای کسانی که نمی توانند وقت بگذارند و این سگ های سخت را آموزش دهند، مناسب نیستند.

مشکلات رایج سلامتی در سگ دوبرمن

دوبرمن ها سگ های قوی و محکمی هستند و همین ویژگی از آنها سگ های کاری فوق العاده ای می سازد، در عین حال، آنها با زندگی خانوادگی نیز به خوبی تناسب دارند. متأسفانه، مانند بسیاری از سگ های اصیل دیگر، آنها نیز در معرض خطر مشکلات و شرایط خاصی در رابطه با نژاد خود می باشند.

اگر به خرید یک توله سگ دوبرمن فکر می کنید، مطمئن شوید که والدین توله سگ شما غربالگری بهداشتی مربوطه را انجام داده اند تا احتمال اینکه توله سگ شما تحت تأثیر شرایط خاص قرار بگیرد کاهش یابد. توصیه می کنیم به دنبال پرورش دهنده مطمئن باشید زیرا با فراهم کردن شرایط مناسب به سلامت توله سگ شما کمک می کند.

برخی از بیماری های رایجی که ممکن است برای سگ دوبرمن به وجود بیاید عبارتند از:

دیسپلازی مفصل ران: جایی که مفصل ران کاملاً با هم منطبق نمی شود و در نهایت منجر به آرتریت می شود. قبل از تولید مثل، سگ ها باید با اشعه ایکس از طریق طرح دیسپلازی هیپ BVA/Kennel Club غربالگری شوند.

سندرم وابلر:که در آن استخوان‌های گردن ناپایدار هستند و باعث ضعیف شدن پاهای پشتی آن‌ها می‌گردد.

بیماری فون ویلبراند:  یک اختلال خونریزی که لخته شدن درست خون را متوقف کرده و باعث می شود زخم ها بیش از آنچه باید خونریزی کنند. تست های غربالگری برای این کار وجود دارد.

مشکلات چشمی: مانند زجاجیه اولیه هیپرپلاستیک پایدار (PHPV) – نقص چشمی که قبل از تولد رخ می دهد. آزمایش BVA/KC/ISDS برای این کار وجود دارد.

کاردیومیوپاتی گشاد شده: نوعی بیماری قلبی است که در آن قلب این نژاد بزرگتر از آنچه که باید باشد، بوده و به درستی کار نمی کند.

ولولوس اتساع معده (GDV): اغلب به عنوان “نفخ” شناخته می شود، این جایی است که معده پیچ می خورد. این بیماری بسیار اورژانسی بوده و نیاز به مراقبت فوری دامپزشکی دارد.

کم کاری تیروئید:  تیروئید کم کار، باعث ایجاد مشکلاتی در وزن، پوست و سطح انرژی سگ های دوبرمن می شود.

مراقبت از سگ دوبرمن

دوبرمن‌ها در خانواده‌های فعالی که می‌توانند همیشه درگیر همه چیز باشند، رشد می‌کنند. با آموزش صحیح، آنها می توانند سگ هایی بسیار آرام و خوش خلق باشند، اگرچه جثه بزرگ آنها به این معنی است که احتمالاً بهترین نژاد برای خانواده هایی با فرزندان خردسال یا افرادی که برای اولین بار مسئولیت نگهداری از سگ را به عهده می گیرند، نیستند.

دوبرمن ها بسیار پرانرژی هستند و برای شادی و سلامتی به تمرینات ذهنی و بدنی زیادی نیاز دارند. آنها مشتاق یادگیری بوده و به محیطی نیاز دارند که در آن خسته نشوند – در غیر این صورت ممکن است اثاثیه و باغ شما بهای آن را بپردازند.

دوبرمن و پارس کردن

مانند همه سگ‌ها، دوبرمن نیز پارس می‌کند و میزان صدای آن به هر سگ و آموزش آنها بستگی دارد. از آنجایی که سگ های دوبرمن برای نگهبانی پرورش داده شده اند، ممکن است متوجه شده باشید که اگر شخصی جدید به خانه شما مراجعه کرده و یا فکر کند که شما نیاز به هشدار در مورد چیزی غیرعادی دارید، دوبرمن شما پر سر و صداتر می شود.

آموزش و اجتماعی شدن

دوبرمن ها یک نژاد بسیار باهوش و مشتاق یادگیری هستند، بنابراین از آموزش مداوم و مبتنی بر پاداش برای کمک به فعال نگه داشتن ذهن خود لذت می برند. سگ های دوبرمن پیوند محکمی با خانواده خود ایجاد می‌کنند و می‌توانند محافظ باشند، بنابراین مهم است که سگ خود را با تجربیات، افراد و سگ‌های مختلف از سنین جوانی معاشرت دهید. مانند هر سگ دیگری، دوبرمن شما هرگز نباید بیش از چهار ساعت به حال خود رها شود. از آنجایی که آنها بسیار به صاحبان خود وابسته می شوند، ممکن است متوجه شوید که دوبرمن شما حتی نمی تواند با این موضوع کنار بیاید و ممکن است در اطراف خانه مخرب باشد تا به شما اطلاع دهد که ناراضی است.

فعالیت و ورزش

دوبرمن ها سگ های بسیار فعالی هستند و برای شادی و سلامتی به ورزش زیادی نیاز دارند. آنها چیزی را بیشتر از بازی با صاحبان و خانواده خود دوست ندارند. انجام ورزش زیاد به دوبرمن کمک می کند تا از جویدن چیزهایی که نباید از روی کسالت آنها را بجود، جلوگیری کند.

سگ های دوبرمن به حداقل دو ساعت ورزش در روز نیاز دارند تا انرژی زیادی را تخلیه کنند. بهتر است به جای انجام دو ساعت ورزش پیاپی، فعالیت سگ خود را در طول روز پخش کنید. این باید شامل چند پیاده‌روی همراه با زمان برای فرار در یک منطقه امن باشد. علاوه بر این، آنها به زمان بازی، تمرین و وقت آزاد زیادی در باغ نیاز دارند. راه‌های زیادی برای ورزش کردن سگ‌تان وجود دارد و حتی ورزش‌هایی که هر دوی شما می‌توانید با هم انجام دهید!

نظافت سگ دوبرمن

دوبرمن ها نیاز به نظافت و مراقبت بسیار کمی دارند، خز بسیار کوتاه آن ها فقط یک بار در هفته نیاز به مسواک زدن داشته تا در شرایط خوب خود باقی بماند. ریزش موی آنها به اندازه سگ های با پوشش بلندتر نیست و این یکی از دلایلی است که آنها برای برخی از صاحبان آنها انتخاب محبوبی می باشند.

در فصل بهار و پاییز ریزش موی آنها بیش از حد معمول است در نتیجه ممکن است نیاز باشد تا مرتبا موی آنها را شانه بزنید. همچنین سگ دوبرمن زمانی احتیاج به شستشو و حمام دارد که در چیزی بدبو غلتیده باشد و از آنجایی که آنها یک نژاد کاملاً بزرگ هستند، ممکن است بخواهید از یک متخصص برای انجام این کار کمک بگیرید.

سگ دوبرمن و کودکان

دوبرمن‌ها می‌توانند سگ‌های آرام و وفاداری باشند که به آنها آموزش داده می شود، اما همچنان بسیار پرانرژی بوده و به همین دلیل برای خانواده‌های فعال مناسب هستند. در حالی که آنها می توانند حیوانات خانگی عالی برای خانواده باشند اما به دلیل جثه بزرگ و ساختار قوی که دارند، اگر بچه های خردسال دارید، دوبرمن ها توصیه نمی شوند.

شما باید همیشه بر رفتار سگ دوبرمن خود با کودکان و بزرگسالان آسیب پذیر نظارت کنید، زیرا آنها اغلب قدرت خود را نمی دانند و ممکن است به طور تصادفی آنها را زمین بزنند. در نتیجه اطمینان حاصل کنید که می توانید نشانه های ناراحتی را در دوبرمن خود تشخیص دهید تا از بروز درگیری جلوگیری کنید.

دوبرمن و سایر حیوانات خانگی

تا زمانی که به دوبرمن شما زمان کافی برای معاشرت با سگ های دیگر از سنین پایین داده شود، آنها باید با سگ های دیگر خوب باشند. در نتیجه مطمئن شوید که این امر در طول زندگی آنها ثابت است، زیرا دوبرمن ها غریزه نگهبانی قوی دارند و ممکن است نسبت به سگ های دیگر محتاط باشند.

دوبرمن‌ها طعمه بالایی دارند و از هر فرصتی برای تعقیب حیوانات خانگی کوچک‌تر لذت می‌برند در نیجه معرفی سایر حیوانات خانگی باید از سنین پایین بسیار با دقت و ایده آل انجام شود. هرگز دوبرمن خود را بدون نظارت با حیوانات خانگی دیگر رها نکنید.

غذای سگ دوبرمن

رژیم غذایی دوبرمن شما بسته به سن آنها متفاوت است. برای لاغر و سالم نگه داشتن آنها باید یک غذای کامل و متعادل برای سگ به آنها بدهید.

دامپزشک شما قادر خواهد بود در مقدار مصرفی غذای مورد نیاز سگ به شما کمک کند. شما باید به آنها غذای کامل سگ با کیفیت خوب و در دسترس تجاری بدهید. معمولا توصیه می شود مقدار مصرف روزانه آنها را به دو وعده تقسیم کنید. اگر گاه به گاه به سگ خود غذا می دهید یا از خوراکی هایی برای آموزش استفاده می کنید، به یاد داشته باشید که مقدار مصرف روزانه او را کاهش دهید. خوراکی ها نباید بیش از 10 درصد از کالری دریافتی روزانه آنها را تشکیل دهند زیرا این امر می تواند رژیم غذایی آنها را نامتعادل سازد.

شما باید سعی کنید هر روز در ساعت معینی به سگ خود غذا بدهید تا او را به یک برنامه روتین تبدیل کنید. به یاد داشته باشید که بعد از غذا خوردن و قبل از ورزش، یک فاصله خالی بگذارید.

هزینه داشتن یک سگ دوبرمن

هزینه هایی که باید در مورد آنها فکر کنید شامل موارد زیر است:

واکسن های توله سگ: واکسیناسیون های تقویت کننده مداوم برای ادامه ایمنی سگ ها مورد نیاز است.

عقیم کردن: معمولاً باید ترتیبی دهید که سگ شما در حدود 6 تا 12 ماهگی عقیم شود، در این مورد دامپزشک شما می تواند دقیقاً به شما توصیه کند که چه زمانی بهترین است. قیمت ها را در مطب محلی خود بررسی کنید زیرا این قیمت ها به دامپزشک و محل زندگی شما بستگی دارد.

تجهیزات: از جمله قلاده و برچسب، سرب، مهار، تخت سگ، کاسه سگ، خمیر دندان و مسواک ایمن برای حیوانات خانگی، برس‌های نظافت و اسباب‌بازی. به خاطر داشته باشید که همه اینها با فرسودگی یا آسیب یا اگر سگ شما بزرگتر شود یا به آنها آسیب برساند، باید جایگزین شوند!

غذا

مراقبت های بهداشتی پیشگیرانه: بودجه برای بازدیدهای معمول دامپزشک برای کمک به جلوگیری از بیمار شدن سگ شما و تشخیص زودهنگام هر گونه مشکل. آنها به معاینات سالانه، واکسیناسیون و درمان منظم کک و کرم نیاز دارند.

آموزش: آموزش اولیه بسیار مهم است و سگ ها می توانند از کلاس های رسمی بهره مند شوند. برخی از سگ ها ممکن است مشکلات رفتاری داشته و یا نیاز به مدیریت حرفه ای داشته باشند.

شبانه روزی: اگر قصد دارید در تعطیلات از خانه خارج شوید، ممکن است نیاز به بودجه ای برای هزینه های شبانه روزی یا نگه داشتن سگ نیز داشته باشید.

حقایق جالب در مورد سگ دوبرمن

دوبرمن ها در آلمان منشا گرفته و توسط یک جمع کننده مالیات پرورش داده شده است و اعتقاد بر این است که ترکیبی از بسیاری از نژادهای مختلف می باشد.

دوبرمن‌ها واقعاً باهوش هستند و به راحتی توسط افراد، حتی مربیان بی تجربه آموزش داده می‌شوند.

دوبرمن ها علیرغم شهرتشان به عنوان نژادی سرسخت و سخت پوش، در واقع به سرما بسیار حساس هستند. آنها، سگ های شجاعی بوده و در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می گرفتند. امروزه آنها اغلب به عنوان سگ کار در پلیس و نیروهای مسلح آموزش می بینند.

سوالات رایج

• چرا به آن دوبرمن گفته می شود؟

دوبرمن ها برای اولین بار در دهه 1880 توسط کارل فردریش لوئیس دوبرمن، در تورینگن در مرکز آلمان،پرورش یافت. با دسترسی به سگ های نژادهای مختلف، او این ایده را پیدا کرد که نژادی ایجاد کند که برای محافظت از او ایده آل باشد.

• چرا دوبرمن اینقدر خاص است؟

Doberman Pinscher (دوبرمن) یک عضو قدرتمند و عضلانی از گروه کاری است که برای کارهای پلیسی و نظامی و محافظ و همراه در خانه ایجاد شده است. این نژاد در آلمان منشا گرفت و به دلیل شجاعت، هوش و وفاداری خود به سرعت در کشورهای دیگر محبوبیت یافت.

• آیا دوبرمن ها زیاد پارس می کنند؟

سگ های دوبرمن به هوشیاری و محافظتی معروف هستند، بنابراین ممکن است پارس کنند تا صاحبان خود را از تهدیدات احتمالی آگاه کنند. با این حال، با آموزش مناسب و اجتماعی شدن، آنها می توانند یاد بگیرند که در مقایسه با برخی از نژادهای دیگر، نسبتاً ساکت باشند.

• آیا دوبرمن ها می توانند بوی ترس را حس کنند؟

به جای استشمام ترس، احتمالاً دقیق تر است که بگوییم سگ ها می توانند ترس را حس کنند. و احساس ترس احتمالاً ترکیبی از بوییدن عرق و سایر مواد شیمیایی همراه با تفسیر زبان بدن و سایر حرکات است.